Manman, wat een dag, wachten wachten en nog eens wachten!!!
eerst 2x in de file, en dan na het gewoonlijke onderzoek... Ik vroeg vandaag aan de dokter als ze Ties niet een lavement of iets konden zetten want hij heeft als 4 a 5 dagen geen stoelgang meer gemaakt, zijne buik staat heel gespannen!! De dokters regelen dus dat ze een foto konden maken van de buik. Op de foto kon je heel goed zien dat de darmen vol zaten!! Een 2 uur later kwamen ze dus met het lavement, hij zou dat minstens 10 minuten moeten kunnen ophouden... Jaja, wachten, wachten, wachten, ondertussen viel Ties in slaap en 2 uur later nog niets?? Hoogstens een natte scheet kwam eruit??
Om 18uur... nog niets?? Zijn darmen moeten echt wel leeg zijn moest hij chemo kunnen krijgen!
Gezien het lavement niets deed gingen ze een maagsonde steken zodat de vloeistof van bovenuit zijn werking kon doen, rond 19.20 moest ik met Ties dus mee naar de onderzoekskamer.. ze zeiden me al dat het een onprettig gevoel was maar dat het zeker niet pijnlijk zou zijn.
Awel , het gevoel wat ik toen had kan ik moeilijk omschrijven! m'n hart bloed :o((
Terwijl ze het buisje (ongeveer een 20 cm) door zijn neuske staken begon hij te krijsen te huilen te kokhalzen, hij riep 'pakken!..pakken!.. slapen!', en ik die hem zo graag wilde oppakken en troosten mocht dit niet, ik moest hem zelfs van me afduwen en de armen omlaag houden zodat de verpleegster de sonde kon steken, ik denk dat ik harder huilde dan m'n kind... zijn bange ogen die me aankeken..
Eenmaal de sonde zat klampte hij zich aan me vast! hij was helemaal bezweet van het krijsen.. De sonde zat helaas niet goed dus moest ik hem weer van me af halen, ik wilde liefst van al dat ik met hem naar buiten kon rennen en dat er niemand meer aan hem kon komen..
Nadat de sonde wat dieper was gezet (met hetzelfde gekrijs weer) ben ik met hem op de kamer gaan zitten en heb ik hem stevig vastgepakt en getroost, maar eigenlijk heeft hij mij meer moeten troosten dan ik hem...
De chemo wordt nu ook een week uitgesteld en als we geluk hebben mag hij morgenavond terug naar huis, maar k'vrees dat het pas voor zaterdag zal zijn :o((
Sorry m'n kleine kereltje, ik moest hard zijn vandaag :o( X
lekkere lekstok dubbel en dik verdiend!!
Oh meid, tranen lopen over mijn wangen bij het lezen van je verhaal, vreselijk pijnlijk, die onmacht.
BeantwoordenVerwijderenHeb zo ongelofelijk veel respect voor jullie. Hou vol meid,en ook aan Kristof.
Sterkte xx
Hoi Els,
BeantwoordenVerwijderende tranen staan me ook in de ogen na het lezen van je berichtje. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dat voor je is! Daarom dan ook een dikke virtuele knuffel voor jullie allemaal!
Groetjes Walter en Kim