Een mens heeft een mentaal en een lichamelijk breekpunt! (Mijn lichamelijke punt had ik een tijdje terug bereikt met m'n 9 weken maagontsteking). Kristof was deze week aan de beurt!
Een anderhalve week geleden had hij pijn in zijn rug, dus smeerde ik regelmatig spierzalf, op een gegeven moment merkte ik plekjes op, precies beetjes van een spin waar hij fel op reageerde.
Na een week of zo deden die 'beetjes' meer pijn dus ging hij naar de dokter, maar ze zei al meteen dat het geen beestje was maar een virus!! ZONA!! Wat ik er al van gehoord had was dat het vrij pijnlijk moet zijn!!! En inderdaad!! Kristof kreeg een vrij straffe pijnstiller en een zalfke.
Gisteravond heeft hij dus een heeel slecht gereageerd op die pijnstiller!!! Rond een 22 uur ingenomen en nog geen uur later voelde hij zich misselijk en duizelig. Uiteindelijk ben ik om 23.55H terug opgestaan om die bijsluiter nog eens te lezen want het werd maar niet beter, felle hartkloppingen, ongecontroleerde bewegingen, duizelig, ...
Toen hij zei ; 'Bel iemand, dit zit niet goed!!' sloeg de paniek toch om m'n nek!! ( en die van Kristof ook)
Nadat ik 112 had gebeld heb ik ook m'n mama gebeld, (merci moeke) ze is toen tot thuis gekomen om bij de kinderen te blijven zodat ik achter de ambulance kon aanrijden!! GVDMME TOCH!!!!
De wildste beelden spoken dan in je kop en je denkt natuurlijk het ergste!!!!
""Durf hem niet bij me weghalen!!! We hebben iets moois samen! Durf het niet!!!:o((""
Als we op't spoed aankomen prikken ze bloed (tijdens verkrampen zijn vingers met de nodige pijn)
Doordat hij veel heeft moeten hyperventileren had hij bijna geen CO2 in zijn bloed, dat verklaarde de tintelingen en de duizeligheid. Maar de medicatie zelf lag toch aan de basis van de hartritmestoornis!!
Ze leggen nog een infuus aan met een andere pijnstiller en iets voor de misselijkheid en na een paar uur ging het al een beetje beter.
Ik was toch blij dat ik hem mee terug naar huis mocht nemen (2.30H) gezien we vandaag ook naar het ziekenhuis moesten voor Ties zijne 34e kuur!! Het was dan wel eventjes bekijken hoe hij zich s'morgens zou voelen!!
4uur later loopt de wekker af... pffff...
Ties wil eerst niet opstaan, een duidelijke NEE krijg ik!!! Ik zeg, Kom, we moeten naar het ziekenhuis! Tiesje, ROEF.. de dekens van zich af!! Kom mama!! Ziekehuis gaan!!! Amai, ook niet de reactie die ik verwachtte!!!! :o/
Wanneer we bijna klaar zijn en de valiezen gepakt hebben staat Kristof ook beneden, hij wil toch meegaan en ook de overnachting in't ziekenhuis doen zodat ik m'n klanten niet hoef af te bellen. Hij voelt zich stukke beter, zéker nu die medicatie is uitgewerkt. We komen nu wel vrij laat aan, ergens rond half 11, we schrijven ons in en éénmaal boven kunnen ze hem ook aanprikken, Die flinke Ties van dezemorgen is ook terug ingeruild voor de boze NEE-roepende Ties!! :o) ...Sorry klein ventje, nog eventjes volhouden... Een stagiaire mocht hem prikken, maar die zat er gans naast, natuurlijk deed hem dat ook pijn!!
Alsnel nam de verpleegster het dan over. nu nog op de weegschaal, 20.6 kg en de meetlat, ergens rond de 1m5a6 cm (hij wou bij deze ook niet onder de lat!)
Rond half 3 is de vincristine doorgelopen en om 3uur komen ze met de Cyclofosfamide, die loopt op een uurke, als alles goed gaat dezenacht en morgen zijn ze ook optijd terug thuis! We hopen op 16.30??!!
Dikke kus aan mijn bere-sterke hubby...
