Van papa, voor mama, genaamd: Optimist

Lieve schat, deze is voor jou:

Wat is het toch moeilijk om altijd optimist te zijn,
als je het gevoel hebt dat je iedere keer je zoontje moet loslaten,
loslaten zodat een ander hem moet beter maken, door hem slechter te doen voelen.

Wat is het toch moeilijk om altijd optimisme te hebben,
als je je geliefden door de deur ziet lopen, alleen, zonder ons,
onze familie in twee, uiteengetrokken en uit evenwicht.

Wat is het toch moeilijk om optimist te blijven,
als je vooruit loopt, terwijl het lijkt dat je achteruit gaat.

Maar met jullie in mijn gedachten gaan die stappen wel degelijk vooruit,
het enige wat ik moet doen is achter me kijken,
kijk ik dan naar beneden, dan zie ik de voetstappen in het zand, 
kijk ik naar boven, dan zie ik jullie, we stappen samen in het zand.

Samen, komen we hier door.
en hierdoor komen we samen sterker dan ooit uit.

De tranen vloeien rijkelijk,maar die willen alleen maar zeggen hoe rijk ik ben

met jullie



Papa