24 januari 2013

Week 64..

Wanneer de 32e chemokuur doorloopt denk ik; Wat heeft het leven nog zin??
Ik ben niet ziek... mijn man is niet ziek...en mijn dochter is niet ziek?! Amelie ontwikkeld zich mooi op tijd, ze leert veel bij, alles wat een kleine peuter kan, doet ze ook.. !!En Ties dan!! Waarom mag hij zich niet ontplooien zoals een kleuter dat hoort te doen??!! Gaat hij zijn eigen leven kunnen leiden als dit eenmaal achter de rug is, of kunnen we ons dan aan iets anders verwachten??
K'weet het effe niet meer..

Als ik hem s'avonds in bed leg dan krijg ik een kus van hem, een aai over mijn wang en een schouderklopke (in mijn nek gezien zijn armkes nog te kort zijn) Ik smelt dan en denk dan dat het allemaal niet eerlijk is...

Ties zijn gewicht staat nog altijd op een 20kg, eten gaat deze week moeizaam?!
De bloedwaarden zijn goed verbeterd sinds een paar weken geleden, maar goed want vandaag vroeg hij weer om naar het klasje te mogen gaan. Ik hoop dat er maandag niet teveel zieken zijn, anders houden we hem zeker nog een weekje thuis.