beertje-weent

Laatste tijd gaat het beter met Ties, gaat graag naar school, eet beter, slaapt goed, hoewel hij s'nachts nog regelmatig huilt..
Ik schrijf vooral hoe het met hem gaat en zijn ontwikkelingen tijdens de chemo, maar ik vergat waarom ik deze blog uiteindelijk gestart was... Omdat ik (aangenaam) geschokt was door de hoeveelheid lezers iedere week ben ik minder over mezelf gaan schrijven, over m'n gevoel als persoon, als mama, als mama van een ziek kind, omdat ik niet te klagerig wilde overkomen en geen medelijden wilde, NU weet ik dat het medeleven is :o)

Al een aantal nachten lig ik wakker, te piekeren over hoe alles zal gaan aflopen, wat de gevolgen op lange termijn zijn, wat als het gezwel niet tijdig stopt met groeien, wanneer kunnen ze hem opereren aan zijn ooglid, gaat er ooit een meisje hem graag zien voor de persoon die hij is of zal zijn hartje alleen maar gebroken worden...
Veel vragen zijn nog te vroeg om te stellen laat staan een antwoord op te krijgen!

Overdag gaat me alles heel goed, dan denk ik er niet altijd aan, maar s'nachts, dan begint de 'terreur', echt nachtmerries met slechte afloop, nu dat ik alles nog eens heb kunnen opschrijven en m'n opgekropte verdriet er heb uitgelaten hoop ik dat ik eens wat leuker ga dromen!!!
En nu... nu ga'k me opnieuw sminken.. :o)

merci xxx