6 juni 2013

Week 83!! DE FINALE!!!

We rijden vandaag voor de laatste chemo naar Gasthuisberg!!! En we zijn der heeelemaal klaar voor!! We mogen ook wat later gaan mits we om 15 uur ook nog naar de tandarts moeten.
Rond 12.20 komen we aan, Ties geeft iedereen een warm onthaal, 'hallo' hier en 'hey' daar.. Hij gaat zélf z'n sis-kaartje afgeven (doet hij altijd eigenlijk) hij kiest een mooie sticker van een auto en mag hem er zelf ook nog op z'n bandje kleven :o)

We eten eerst nog wat en voor we het weten komen ze hem halen voor de 'prik'.. de weegschaal en meetlat zegt nog steeds hetzelfde, 21.2 kg en 1m6 cm, de verpleegster verteld al dat de chemo klaar ligt, alleen moet de dokter hem nog nakijken en groen licht geven.

  

memorie spelen, goed voor het geheugen papa!!

                                 14.45 mag het naaldje worden verwijderd  :o)))))
                             

We worden goed bezig gehouden (in alle hoeken van de pediatrie ligt rommel van ons Amelie!!) Opruimen achter haar kontje dus...

En nog voor dat ik het goed doorheb is het 14.27 uur en loopt het allerlaatste drupje Vincristine door, de spoeling kan nu van start...
Ik krijg het er effe moeilijk van.. maar ik laat me er niet door pakken!! Neenee, genoeg gehuild!!! Vanaf nu zullen het tranen van geluk zijn!!
We trakteren beneden en boven (afdeling kinderoncologie) met pralines en een mooie foto-collage van Ties van afgelopen 18.5 maanden. Voor de dame van de zorgcoördinatie hebben we zelfs een fleske bubbels bij :o)) !!JAJA!! Wij nemen die vraag naar champagne heel serieus Carine!!!! ;o))

We hebben er ook nog een leuk tekstje bij gezet hoe dat het door Ties z'n ogen is bekeken;

Aan de verpleegsters, dat ik altijd een auto mocht uitkiezen, na mijn prikje:
Aan mijn papa, die daarna een garage moest kopen!

Aan de clowns, waarbij ik in hun neusjes mocht knijpen:

En zo één week de tijd hadden om ze uit te deuken!

Aan de mensen aan inschrijvings-balie, die me een bandje gaven:

Aan deze arm.
Nee, toch maar die andere.
Doe toch maar deze.
Niet aan deze, aan de andere…

Aan de liften, voor hun geduld:
Knopje naar boven,
Knopje naar beneden,
Deurtje open,
Deurtje dicht
Nee jongen, niet die knop,
Sorry mevrouw, nee er is geen probleem met de lift, alleen een over-enthousiaste kleuter!

Aan alle mensen in de gang:
Die automatisch aan de kant vlogen,
als ik met een auto of fiets de 12 kilometer van GHB deed!

Aan mijn mama en papa:
Die bewust niet vertelde dat ik de volgende dag naar het ziekenhuis ging,
Anders stond ik ieder uur van de nacht langs hun bed, vragend of we nog niet vertrokken!

BEDANKT

 

 nog even flink zijn bij de tandarts..

Wanneer we uiteindelijk naar huis mogen, stoppen we eerst bij oma & opa. Daar kraken we de eerste fles. We wilde de 'cirkel' rond maken met een goed einde danwel. 

Oma & opa waren de eerste die we zagen nadat ze 18 maanden geleden de hele dag testen hadden gedaan en dan de uitspraak van 42 chemokuren maakte..

 Daarna kon ik niet wachten om met mijn ouders nog een eens te klinken op onze Ties.. En het werd nog beter toen ik zag dat m'n bommaake erbij was!!

Don't push me cause i'm 

close to the edge...

I'm trying not to look down, 
I'm trying hard not to lose my head..
Sometimes.. i wonder..
How i kept from going under..

babyboy,
 you're my superhero!!
dikke dikke dikke kus van mama
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX